Roeping
Fluit er een merel, dan voel ik geluk.
Fluit er een merel ten hemel schreiend mooi
in China terwijl ik niet in China ben;
heeft naar verluidt men hier ter stede merels
ook gehoord in het blauwe schemeruur
van 3 Februarij 1603; zal, naar verwacht mag
over zes weken, in mijn tuin hun lied weer
klinken; stel dat ik al op weg zal zijn
gegaan, naar China, of het onbekende
voorbij de grens van mijn bestaan - hoe nu hier
leven zonder geluk? Op eigen kracht te horen
wat de merel zo vaak zong, het moet
volstaan. De oren toegestopt, in stilte,
denk ik dag in dag uit mij in dat ik
die ene ben en steeds een ander,
die urenlang of even maar en waar ook maar
door eeuwen heen geluk heeft en de merel hoort.
Dan vangt in mij misschien het zingen aan.
===
Anneke Brassinga (1948)
Uit: Verschiet, De Bezige Bij, Amsterdam, 2001
==
Nog meer Anneke Brassinga:
Heden
Nu, nu je leeft en zegt, mij is de dood steeds minder
ongelijk aan leven, nu in gesprek wij zijn
en in het heden – niet is te zeggen hoe zonder meer;
begoocheling door niemand te weerspreken –
nu weet ik hoe ik niet zal weten hoe
een heden te doorstaan dat een schimmenrijk zal zijn,
bruut en reëel, omdat ik dan terug moet roepen
jou, en hoe je zei, mij is de dood steeds meer
gaan leven; omdat ik niet vermogen zal waartoe ik ben
gedoemd – je dood in leven te doen zijn.
===
Gevallen vrouw
Ik wil weer leren krom en kreupel te jongleren,
me los te rukken uit cadans, die pijn verdooft;
ik ben bevangen in scanderen – loodzwaar harnas
dat geen zwier gedoogt. Het voet voor voetje moeten
wankelgaan op strakstaand koord, eronder gretig
't lege waar het vege lijf een doodsmak wacht,
heeft mij dit afgemeten schrijden bijgebracht.
Hoe lief had ik het pirouetteren
in bokkesprongen uit de maat en krolse gibbon-
capriolen, minne lovend in wier naam
de grootste bruut genâ betoont; gelovend heilig
dat elk dolen terug zou voeren naar de plek
(nu overwoekerd monument) vanwaar zo dartel,
kreupel, driest en krom 't gelukzoekspel begon
dat boven het te snel ontdekt ravijn van rouw
fatale koorddans werd van blindeman en ezelvrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten