[50] Menno Wigman
Binnenbrand
Beelden, beelden, zo helder en geheim
dat ik op slag verstijfde - elke boom,
het hele bos keek mee. Ik schrok niet eens,
ik viel meteen twee dijen in toen ik
het vond. Pas later kreeg het een verhaal.
Zoals vandaag. Wie graaft mijn glimlach op?
Wie engelt me het bed in? De meisjes
onder mijn matras, die zijn zo snel,
die bliksemen op mijn bevel hun kleren uit,
die heten niet, die leven niet, die zijn
zo weggelegd. Maar 's avonds zie ik soms
dat bos waar ik m'n eerste boekje vond:
een stronk met dijen, schaamgras, lillend licht,
mijn ogen smeulen en de hemel kleurt.
Die middag als een open wond.
===
Uit: Zwart als kaviaar
Bert Bakker
Amsterdam, 2001
===
Klikt u HIER voor een korte biografie en enkele gedichten van Menno Wigman.
En u klikt HIER om te lezen wat KB.nl zegt over "Zwart als kaviaar".
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten