(Amsterdam, 21 februari 1926 - Putten, 9 juni 1977)
Grensgeval
Doodgaan is niet te beschrijven
ook al heb ik aan den lijve
die krimpende kou gevoeld
onder de zwetende huid
en de verwarring in het hoofd
van niet meer blijven
en dat je tenslotte gelooft
wel te moeten verstijven
om smeltend vlees te worden
en roestende beenderen, een geraamte
waar niemand meer omheen woont.
Doodgaan is zelfs niet meer kunnen
denken aan
het simpelste dat er was:
bomen, een straat,
brieven van vrienden,
kamers vol praten,
het klaarkomen van een vrouw,
het zwijgen van bomen en bloemen en gras.
Zo doodgaan gaat niet gauw,
duurt eindeloos,
en alles en iedereen
en God of mens
is ver
heen.
En o die belachelijke laatste
poging om doodalleen
de boel nog bij elkaar te houden
tijdens het eindelijk vervluchtigen –
niet te beschrijven, niet werkelijk
na te vertellen, en zeker niet
door deze nog bleek bevende
maar herlevende ikzuchtige
die toch weer overbleef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten